Δωμάτια με ιστορία

«Πρέπει να δούμε και να αγαπήσουμε καλά τον τόπο μας! Πρέπει να αγαπήσουμε όλα όσα είναι δικά μας· τους ανθρώπους, τα σπίτια, το τοπίο, τα δέντρα μας, ακόμα και τα πιάτα και τα κανάτια μας! Όλα αυτά να τα δούμε προσεκτικά. Έτσι θα ανακαλύψουμε ό,τι ελληνικό υπάρχει σε αυτά – κι αυτό που θα δώσουμε με μια τέτοια όραση θα ’ναι ασφαλώς δικό μας», σημείωνε κάποτε ο ζωγράφος Νίκος Νικολάου. Σχολαστικός παρατηρητής του αιγινήτικου τοπίου και της αιγινήτικης καθημερινότητας, τα αποτύπωνε στο χαρτί ή στον καμβά από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 και μέχρι το τέλος της ζωής του, εξελίσσοντας τη ματιά του.

Δεν γνωρίζουμε με ποια αφορμή ο Υδραίος στην καταγωγή και σημαντικός πρεσβευτής της γενιάς του ’30 επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Αίγινα, είναι όμως βέβαιο ότι γοητεύτηκε αμέσως από το εκτυφλωτικό της φως και προστέθηκε στην παρέα των καλλιτεχνών και διανοουμένων (Νίκος Καζαντζάκης, Οδυσσέας Ελύτης, Ανδρέας Βουρλούμης, Γιάννης Παππάς) που βρήκαν σε αυτήν το καταφύγιό τους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο Νικολάου ακολούθησε το παράδειγμα του συμφοιτητή του στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και φίλου του, Χρήστου Καπράλου, και αγόρασε μια έκταση 2,5 στρεμμάτων στην περιοχή Πλακάκια. Άρχισε να χτίζει σιγά σιγά το σπίτι του και το 1964 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί, μεταφέροντας το εργαστήριό του. Λίγα χρόνια μετά, θα πείσει και τον αδελφικό του φίλο Γιάννη Μόραλη να πράξει το ίδιο.

Για πολλά χρόνια η κατοικία του Νίκου Νικολάου και της Αγγέλας Ζουμπουλάκη αποτέλεσε τόπο συνάντησης της καλλιτεχνικής και πνευματικής ελίτ της εποχής. «Στο σπίτι υπήρχαν καλεσμένοι κάθε βράδυ», θυμάται ο ανιψιός του, αρχιτέκτονας Θοδωρής Ζουμπουλάκης. «Ο Ελύτης, όπως και ο Μόραλης, είχαν μια ρουτίνα που δεν την “έσπαγαν” εύκολα. Περνούσαν από το εργαστήριο του θείου μου, έβλεπαν όλοι μαζί τη δύση του ηλίου, έτρωγαν και συζητούσαν. Μετά και τον θάνατο της Αγγέλας Ζουμπουλάκη, το κτήμα παραμένει κλειστό. Σκέφτηκα να ανακαινίσω κάποια από τα σπιτάκια που υπήρχαν στην έκταση, με σκοπό να ξαναδώσω ζωή στο κτήμα, αλλά και να προσφέρω τη δυνατότητα στους επισκέπτες να γνωρίσουν μια ιδιοκτησία με ενδιαφέρουσα ιστορία και μοναδική ατμόσφαιρα», επισημαίνει ο αρχιτέκτονας καθώς με περιμένει μπροστά από ένα γλυπτό του Μόραλη, το οποίο η Πέγκυ Ζουμπουλάκη είχε δωρίσει στον Δήμο Αίγινας. Το έργο έχει πλέον τοποθετηθεί απέναντι από την ιδιοκτησία του Νικολάου, υπενθυμίζοντας τους στενούς δεσμούς των δύο αντρών…

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ